บทบาทหมอลำกับวงละไมหรรษา 

ละไมหรรษา

            “หมอลำ” คือจุดเริ่มต้นของการทำงานของ ละไมหรรษา ที่มีแนวคิดเดียวกัน คืออยากสร้างสิ่งสวยงามและรักษา วัฒนธรรมรากเหง้าของพวกเราที่เกิดจาก “หมอลำ” ที่มีความสวยงาม ในลักษณะของภาษา ท่วงทำนอง และเครื่องดนตรีที่มีเอกลักษณ์ที่ชัดเจน ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าภาคภูมิใจ โดยได้นำมา ผสมผสานกับริทึ่ม (Rhythm) ที่พวกเราชื่นชอบกันอยู่แล้ว คือแนวดนตรีที่เรียกว่า สกา-เร็กเก้ (Ska-Reggae) เพื่อสร้างสรรค์ให้เกิดแนวเพลงที่แปลกใหม่ มีความสนุกสนาน ร่าเริง แจ่มใส บอกเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ของวิถีชีวิตอีสาน และสะท้อนเรื่องราวทางสังคมที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ในอีกมิติใหม่ของการฟังลำจากพวกเรา ละไมหรรษา “อีสานเร็กเก้” 

            หมอลำ เป็นมหรสพที่มีความสำคัญมากในภาคอีสาน หมอลำเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตชาวอีสานไม่ว่าจะเป็นประเพณีต่าง ๆ พิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับชีวิตหรือการให้ความบันเทิง หมอลำจึงกาลายเป็นวัฒนธรรมที่แสดงอัตลักษณ์ของชาวอีสานที่ชัดเจนที่สุด หมอลำมีการสืบทอดมาอย่างยาวนาน และมีพัฒนาการด้านต่าง ๆ ตามสภาพบริบทของสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป จนกลายเป็นหมอลำที่พบเห็นได้ในปัจจุบัน หมอลำจึงเป็นเสมือนดนตรีที่ยังมีชีวิตและพร้อมรับกับการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ “หมอลำ” หมายถึงผู้ที่มีบทบาทในการถ่ายถอดเรื่องราวต่าง ๆ เป็นทำนองผ่าน “การลำ” คือการเปล่งเสียงในท่วงทำนองต่าง ๆ ตามลักษณะของ “กลอนลำ” คือบทร้องที่ประพันธ์ขึ้น โดยไม่มีจังหวะตายตัว โดยมีที่มาจากวรรณกรรมพื้นบ้าน นิทาน ชากดก คติสอนใจ คุณธรรม จริยธรรม จารีต ประเพณี ค่านิยม รวมไปถึงความเชื่อต่าง ๆ ของผู้คนในท้องถิ่น กลอนลำอาจจะเป็นบทร้องที่สืบทอดกันต่อเนื่องมาตั้งแต่โบราณ หรือเป็นกลอนลำที่ประพันธ์ขึ้นใหม่ก็ได้ (บุษกร บิณฑสันต์ และขำคม พรประสิทธิ์, 2553: 2)

            ลักษณะ ลำและหมอลำ สามารถแยกประเภทออกได้ ดังนี้ ประเภทของหมอลำแบ่งออกเป็น 5 ประเภทคือ หมอลำพื้น หมอลำกลอน หมอลำหมู่ หมอลำเพลิน และ หมอลำผีฟ้า ในแต่ละประเภทก็จะมีลักษณะในการแสดงที่แตกต่างกันออกไป บ้างใช้ในพิธีกรรมทางศาสนา บ้างใช้เพื่อบอกกล่าวเล่าข่าว หรือใช้เพื่อความบันเทิงสังสรรค์ ตามวิถีชีวิตของชาวอีสาน กลอนลำที่หมอลำใช้มีทำนองหลักอยู่ 4 ทำนอง ได้แก่ ทำนองทางยาว ทำนองทางสั้น ทำนองลำเต้ย ทำนองลำเพลิน และลักษณะของกลอนลำ จะนิยมใช้ กลอนร่าย กลอนกาพย์ กลอนเญิ้น